Patogeneza i leczenie kamieni nerkowych

Artykuł autorstwa Coe i in. na temat leczenia kamieni nerkowych (wydanie z 15 października) stanowi doskonałe podsumowanie, jasno określające dokładne podejście do leczenia pacjentów z tym zaburzeniem. Łatwość i oszczędność, którymi można się opiekować, kontrastują z tym, co obserwuję w otaczającym mnie świecie. Wielu pacjentów nigdy nie jest poddawanych ocenie ani leczeniu, ale jedynie oferuje litotrypsję. Chociaż często konsultuję się z miejscowymi lekarzami na temat choroby kamieni, muszę jeszcze spotkać pacjenta, który miał litotrypsję i ocenę przyczyny choroby. Czy ciągłe wygórowane opłaty za litotrypsę mogą przyczyniać się do tego wyniku. Jeśli tak, należy zwrócić się do personelu medycznego na policję.
Donald J. Sherrard, MD
Veterans Affairs Medical Center, Seattle, WA 98108
Odniesienie1. Coe FL, Parks JH, Asplin JR. Patogeneza i leczenie kamieni nerkowych. N Engl J Med 1992; 327: 1141-1152
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
Niedawny przegląd patogenezy i leczenia kamieni nerkowych przez Coe et al. był dokładny, ale byliśmy rozczarowani ich pominięciem Corynebacterium urealyticum (dawniej grupa Corynebacterium D2) jako możliwej przyczyny kamieni struwitu. C. urealyticum, wolno rosnący, pałeczki Gram-dodatnie o silnej aktywności ureazy i wysokiej odporności na większość środków przeciwdrobnoustrojowych, mogą infekować dolny i górny przewód moczowy1. Został wyizolowany z około 21 procent próbek moczu, które są zasadowe i zawierają kamienie struwitu, i jest zaangażowany w rozwój kamicy żółciowej2. Niedawno donieśliśmy, że C. urealyticum był zaangażowany w przypadki kamieni struwitu odlewniczego (inkrustowane zapalenie pyłu) u osób po przeszczepieniu nerki3. Obecność kamicy moczowej, szczególnie u biorcy po przeszczepie nerki, z zasadowym pH moczu, kamieniami fosforanu magnezowo-amonowego i negatywną rutynową kulturą moczu silnie sugeruje obecność C. urealyticum.
Jose M. Aguado, MD
Jose M. Morales, MD
Szpital 12 de Octubre, 28041 Madryt, Hiszpania
3 Referencje1. Soriano F, Aguado JM, Ponte C, Fernandez-Roblas R, Rodriguez-Tudela JL. Zakażenie układu moczowego wywołane przez grupę Corynebacterium D2: opis 82 przypadków i przegląd. Rev Infect Dis 1990; 12: 1019-1034
Crossref MedlineGoogle Scholar
2. Nadal D, Schwobel M, von Graevenitz A. Corynebacterium grupa D2 i kamica u chłopca z megakalycozą. Infection 1988; 16: 245-247
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
3. Morales JM, Aguado JM, Diaz-Gonzalez R i in. Złośliwe zapalenie jądra / zapalenie pęcherza moczowego wywołane alkaliami i zakażenie dróg moczowych wywołane przez Corynebacterium urealyticum: nowe ciężkie powikłanie po przeszczepieniu nerki. Transplant Proc 1992; 24: 81-82
Web of Science MedlineGoogle Scholar
Doskonała recenzja autorstwa Coe et al. na kamieniach nerkowych nie dyskutowano o przydatności dużych ilości płynów, szeroko przepisywanych w leczeniu kolki nerkowej i zapobieganiu nawrotom. Jeśli jest to przydatne, jaki rodzaj płynu jest zalecany.
Czy w przypadku krótkotrwałego leczenia kolki nerkowej autorzy preferują niesteroidowy lek przeciwzapalny (pomimo działań niepożądanych ze strony nerek) lub lek opioidowy (pomimo możliwości zwiększenia wydzielania hormonu antydiuretycznego).
Czy w przypadku obrazowania pacjenta z kolką nerkową o nowym początku autorzy zalecają ultrasonografię zwykłym filmem brzusznym lub dożylną pirografią.
Mayer Brezis, MD
Szpital Uniwersytecki Hadassah – Mt Scopus, 91 240 Jerozolima, Izrael
W przeglądzie patogenezy i leczenia kamieni nerkowych Coe et al. nie wspominaj o spożyciu soli. Około trzech czwartych wszystkich kamieni nerkowych wykonano ze szczawianu wapnia, a jak podkreślają autorzy, hiperkalciuria jest silnie związana z tym rodzajem kamienia. Nie podają jednak, że spożycie soli jest głównym wyznacznikiem wydalania wapnia z moczem, nie tylko u zdrowych osób 2 i pacjentów z hiperkalciurią3 z nadczynnością przytarczyc i bez niej, 4 ale także u pacjentów z osteoporozą5 i na każdym poziomie spożycia wapnia6. Nawet w zakresie dziennej zmienności spożycia sodu w społeczeństwach zachodnich – tj. Od około 50 do 200 mmol na dzień – wydalanie wapnia z moczem będzie się zmieniać o 40 do 80 mg na dobę (1 do 2 mmol na dzień ) 7. Coe i wsp., Ignorując znaczenie spożycia soli w swoich kryteriach diagnostycznych, popełnią błędną diagnozę u wielu pacjentów z tak zwaną idiopatyczną hiperkalciurią. Autorzy przeoczają również bardzo ważną przyczynę hiperkalciurii. . . .
Francesco P. Cappuccio, MB, BS, MD
Graham A. MacGregor, MA, FRCP
St. George s Hospital Medical School, Londyn SW17 0RE, Wielka Brytania
7 Referencje1. Hodgkinson A, Pyrah LN. Wydalanie z moczem wapnia i nieorganicznego fosforanu u 344 pacjentów z kamieniem wapniowym pochodzenia nerkowego. Br J Surg 1958; 46: 10-18
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
2. Kleeman CR, Bohannan J, Bernstein D, Ling S, Maxwell MH. Wpływ zmienności spożycia sodu na wydalanie wapnia u zdrowych ludzi. Proc Soc Exp Biol Med 1964; 115: 29-32
Web of Science MedlineGoogle Scholar
3. Muldowney FP, Freaney R, Moloney MF. Znaczenie sodu w diecie w zespole hiperkalciurii. Kidney Int 1982; 22: 292-296
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
4. Muldowney FP, Freaney R, Muldowney WP, Murray F. Hiperkalciuria w zaburzeniach przytarczyc: wpływ diety na kontrolę sodu. Am J Kidney Dis 1991; 17: 323-329
Web of Science MedlineGoogle Scholar
5. McParland BE, Goulding A, Campbell AJ. Sól spożywcza wpływa na biochemiczne wskaźniki resorpcji i powstawania kości u starszych kobiet. BMJ 1989; 299: 834-835
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
6. McCarron DA, Rankin LI, Bennett WM, Krutzik S, McClung MR, Luft FL. Wydalanie wapnia z moczem przy ekstremalnych wartościach spożycia sodu u zdrowych mężczyzn. Am J Nephrol 1981; 1: 84-90
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
7. Cappuccio FP, MacGregor GA. Zapobieganie osteoporozie. BMJ 1991; 303: 921-921
Crossref Web of ScienceGoogle Scholar
Odpowiedź
Autorzy odpowiadają:
Do redakcji: Dr Sherrard porusza prawdopodobnie niepokojącą sprawę, o której nie mamy obiektywnych informacji, ale zgodzilibyśmy się, że zawód lekarza powinien ponosić odpowiedzialność za zapewnienie, w miarę możliwości, podjęcia środków zapobiegawczych. Przynajmniej dwie obróbki kamienia okazały się skuteczne. Ostatnio Gleeson i in. wymienił 39 organizmów, które mogą wytwarzać kamienie struwitu, z których nie mogliśmy wymienić w naszym przeglądzie; żałujemy, że organizm opisany przez dr. Aguado i Morales nie mogli zostać wyróżnieni Dr Brezis wspomina o wysokim spożyciu płynów, tak jak my, ale jakkolwiek apelując jako środek zapobiegawczy i pozornie wartościowy, korzystanie z wody musi jeszcze uzyskać status u
[więcej w: rosuwastatyna, dyżury aptek śrem, europtrans ]