Minimalizowanie stymulacji komorowej w celu zmniejszenia migotania przedsionków w chorobie węzła zatokowego ad 7

Co najmniej od 40 do 50% pacjentów z chorobą węzła zatokowego ma napadowe migotanie przedsionków, 6 jak w naszym badaniu, a bradykardia, która komplikuje postępowanie medyczne w przypadku migotania przedsionków, jest przyczyną stosowania stymulatorów serca u 83% tych pacjentów.6 Migotanie przedsionków nadal dominuje w leczeniu pacjentów z chorobą węzła zatokowego po korekcji objawowej bradykardii z rozrusznikami serca. Rzeczywiście, nowoczesne rozruszniki serca z zaawansowanymi możliwościami monitorowania rytmu wykrywają migotanie przedsionków u 50 do 65% pacjentów.17,19 Te epizody, które są bezobjawowe u większości pacjentów21, są silnym, niezależnym wskaźnikiem udaru, śmierci i uporczywego migotanie przedsionków.17 Dlatego obserwacja, że wybór strategii stymulacji w celu zminimalizowania stymulacji komorowej zmniejsza ryzyko przetrwałego migotania przedsionków, powinien informować o zmianach w praktyce klinicznej.
Mechanizmy fizjologiczne, za pomocą których stymulacja komorowa (w tym przedsionkowa synchroniczna stymulacja komorowa) indukuje migotanie przedsionków, nie zostały w pełni określone. Istnieją pewne dowody, że sprzężenie elektromechaniczne może być ważne. Wykazano, że zmiana zależności między czasem przedsionkowym i komorowym podczas przedsionkowej synchronicznej stymulacji komorowej powoduje wzrost ciśnienia i wielkości przedsionków, a także sprzyja rozwojowi właściwości elektrofizjologicznych, które mogą ułatwić rozwój migotania przedsionków.33,32,33 Mitral niedomykalność z powodu desynchronizacji mięśnia brodawkowatego może również być ważna.34
Wskaźniki umieralności i niewydolności serca były bardzo niskie w obecnym badaniu i nie było oznak korzyści lub szkody dla tych punktów końcowych z dwukomorowej minimalnej stymulacji komorowej. Te niskie częstości zdarzeń nie muszą koniecznie oznaczać wysoko dobranej populacji pacjentów, ponieważ są one podobne do częstości w innych próbach stymulacji serca dla choroby węzła zatokowego. Pacjenci z rozrusznikami serca, którzy mają chorobę węzła zatokowego, mają średnio niskie ryzyko niewydolności serca, które można przypisać desynchronizacji komorowej wywołanej przez stymulację (około 1,2% po 2 latach od wszczepienia rozrusznika) .11
Badania inne niż Mode Selection Trial (MOST) 6 sugerują, że unikanie stymulacji prawej komory w ogóle za pomocą stymulacji przedsionkowej jest związane z mniejszą częstością migotania przedsionków niż w przypadku konwencjonalnej stymulacji dwukomorowej lub komorowej w zatokach. choroba węzła.1,3 Niestety, obawy związane z późnym rozwojem bloku przedsionkowo-komorowego zasadniczo zniechęcają do częstego stosowania stymulatorów przedsionkowych, a większość pacjentów otrzymuje konwencjonalne stymulatory serca dwukomorowe. Konwencjonalne stymulatory dwukomorowe powodują wysoką częstość stymulacji komorowej u większości pacjentów pomimo nienaruszonego przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Dzieje się tak, ponieważ najczęściej zalecane odstępy międzykomorowe dla rozrusznika są podobne do spontanicznych interwałów PR.9,13 Konwencjonalna dwukomorowa Dlatego stymulacja poddawana jest leczeniu większości pacjentów z chorobą węzła zatokowego przez cały okres wymuszonej desynchronizacji komorowej10. Natomiast nowe funkcje stymulatora minimalizujące stymulację komorową, które stosowaliśmy w tej próbie, zmniejszyły odsetek uderzeń komorowych o 90 punktów procentowych, do wartości mediany równej 9%, przy jednoczesnym utrzymaniu wysokiego poziomu uderzeń przedsionkowych.
Na podstawie analiz post-hoc MOST i wyników niektórych badań z użyciem defibrylatorów, aczkolwiek w bardzo odmiennej populacji, starsze algorytmy stymulacji w celu zmniejszenia stymulacji komorowej zostały zastosowane w celu złagodzenia niekorzystnych efektów u pacjentów z wszczepialnymi defibrylatorami kardiowertera, którzy nie mają bradykardię objawową.35 Nowsze programowanie minimalnej stymulacji komorowej w dwóch komorach, które zostało użyte w naszym badaniu, zostało opracowane specjalnie w celu uzyskania funkcjonalnej stymulacji atrium w bezpiecznym kontekście stymulatora dwukomorowego Nowy rozrusznik oferuje selektywne odłączanie przedsionków od rytmu stymulowanego komorą bez poświęcania wsparcia przedsionkowego lub synchronizacji przedsionkowo-komorowej. 13 Nie wiemy, że te nowe funkcje stymulatora zostały do tej pory przetestowane na dużą skalę, a długie przedziały międzykomorowe mogą wywoływać kliniczne Obawy niektórych pacjentów.36 Żadna z tych kwestii nie zmaterializowała się w tych lub innych13, 14 próbach dwukomorowej minimalnej stymulacji komorowej. Podsumowując, zapobieganie desynchronizacji komorowej przy użyciu nowych funkcji stymulatora dla dwukomorowej minimalnej stymulacji komorowej w porównaniu z konwencjonalną stymulacją dwukomorową umiarkowanie zmniejsza ryzyko rozwoju trwałego migotania przedsionków u pacjentów z chorobą węzła zatokowego.
[podobne: kalchem, arbet szczecin, apteka skoczów dyżur ]