Idiopatyczna limfocytopenia limfocytów T CD4 + – Niedobór odporności bez dowodów na zakażenie wirusem HIV czesc 4

Pacjent był leczony empirycznie cefotaksymem, z szybkim ustąpieniem wszystkich objawów. Liczba powtórzeń komórek CD4 + wynosiła 336 komórek na milimetr sześcienny, a wyniki dużej grupy badań na HIV były ujemne (Tabela 2). Pacjent 10, 45-letni homoseksualny czarny mężczyzna, został znaleziony w 1983 roku, aby mieć liczbę płytek krwi 50 000 na milimetr sześcienny i liczbę limfocytów CD4 + 218 na milimetr sześcienny. Te wyniki, wraz z objawami zmęczenia i nocnych potów, doprowadziły do przypuszczalnej diagnozy AIDS. Niemniej jednak nie otrzymał on leczenia z powodu małopłytkowości. Jego liczba komórek CD4 + spadła do 60 na milimetr sześcienny w 1984 r. I do 57 na milimetr sześcienny w 1985 r. Jednakże do czerwca 1985 r. Objawy ustąpiły, a liczba limfocytów CD4 + wynosiła 588 na milimetr sześcienny. Testy HIV-1-przeciwciała od 1985 roku były negatywne, a jego liczba komórek CD4 + jest normalna w tym pisaniu (Figura 1). Obszerne badania na HIV w sierpniu 1992 r. Były negatywne (tabela 2).
Pacjentka 11, 41-letnia biała kobieta, miała dobre zdrowie do 1989 r., Kiedy nabawiła się zakażenia opryszczką narządów płciowych. Następnie opracowano rozległe brodawki pochwy oporne na wstrzyknięcia interferonu do wnętrza. Jej historia medyczna obejmowała transfuzję siedmiu jednostek krwi i seks bez zabezpieczenia z kilkoma partnerami wysokiego ryzyka. Oceny immunologiczne wykazały prawidłowe poziomy immunoglobulin, ale trzy limfocyty limfocytów CD4 otrzymane od września 1991 r. Do marca 1992 r. Były niskie (od 127 do 149 na milimetr sześcienny). Badania dowodów na zakażenie HIV były całkowicie negatywne w kwietniu 1992 r. (Tabela 2).
Pacjent 12 był 40-letnim białym człowiekiem, który w lipcu 1991 roku przedstawił hemoptysis i lewą masę lingularną. W wyniku bronchoskopowej biopsji zmiany wykryto Cryptococcus neoformans. TK głowy wykazała liczne zmiany wzmacniające pierścień, zgodne z kryptokomórką. Początkowo leczono go amfoterycyną B, a później flukonazolem. Liczba limfocytów CD4 + wynosiła 37 na milimetr sześcienny. W przeszłości stosowano dożylnie narkotyki, ale testy na obecność przeciwciał przeciw HIV były negatywne. Kolejny przebieg u pacjenta był jednak powikłany zapaleniem wsierdzia gronkowcowego wymagającym wymiany zastawki mitralnej. Zmarł w październiku 1991 roku z powodu krwotoku śródczaszkowego. Cztery liczby komórek CD4 + podczas jego hospitalizacji mieściły się w zakresie od 27 do 288 na milimetr sześcienny. Ocena na obecność wirusa HIV była ujemna (tabela 2).
Metody
Obecność przeciwciał przeciwko HIV-1 w surowicy lub osoczu została określona za pomocą komercyjnego testu immunoenzymatycznego (Abbott Laboratories, Abbott Park, IL.) I testu Western blot (Bio-Rad Laboratories, Hercules, CA). Wszystkie próbki badano również pod kątem specyficznych przeciwciał za pomocą testu radioimmunoprecypitacji, jak opisano w innym miejscu17. Obecność przeciwciał przeciwko HIV-2 określono za pomocą opublikowanej techniki Western blot 18 i za pomocą testu syntetycznego peptydu (SynthEIA, United Biomedical, Lake Success, NY) w oparciu o sekwencję gp41, która umożliwia wykrycie zarówno HIV-1 jak i HIV -2 przeciwciała. Obecność przeciwciał przeciwko ludzkiemu wirusowi T-limfotropowemu typu I (HTLV-I) i typu II (HTLV-II) została określona za pomocą komercyjnego testu immunoenzymatycznego (Abbott) i testu Western blot (Bio-Rad), odpowiednio
[patrz też: dyżury aptek śrem, specmed ełk, panmed siedlce ]